WoDnie w starym Krakowie

Wszystko zaczęło się od krótkiej podróży autobusem. Spotkałam wtedy sąsiadkę: ni stąd ni zowąd zaczęła opowiadać o tym, że w domu, który właśnie mijamy, straszy. Słuchając jej, obiecałam sobie, że kiedyś wykorzystam tę historię podczas sesji. Dom ów mieści się przy ulicy Beliny-Prażmowskiego, a moi gracze zwykle mijają go, kiedy do mnie jadą.

Rzecz miała miejsce kilka miesięcy temu, jednak do tej pory ten interesujący budynek na sesjach nie zagościł. Zamierzałam osnuć wokół niego fabułę scenariusza, który będę prowadzić za kilka dni, ale wszystko wskazuje na to, że zrezygnuję z tego pomysłu.

Sesja zbliżała się wielkimi krokami, więc postanowiłam się dokształcić. Sąsiadki akurat nie miałam pod ręką, ale mama wydawała się równie dobrym źródłem informacji. Niestety, okazało się, że nie wiedziała nic na temat interesującego mnie obiektu, lecz... Dzięki niej w moje ręce wpadł Pitaval krakowski (zawartość domowej biblioteczki zaskakuje mnie niezmiennie), książka opublikowana w 1973 roku (przynajmniej mój egzemplarz*) przez Wydawnictwo Literackie. To prawdziwa skarbnica inspiracji dla każdego, kto chce osadzić akcję swoich sesji w tym pięknym mieście. Przedstawione na ponad pięciuset stronach Pitavala... sprawy kryminalne miały miejsce na przestrzeni XVI – XX wieku: od Andrzeja Wierzynka po aferę Ciunkiewiczowej. Każdej historii poświęcono około dwudziestu pięciu stron, przy czym autorzy nie ograniczyli się jedynie do opisania poszczególnych spraw, ale postarali się również przybliżyć rzeczywistość sądową ówczesnego Krakowa. Pod tym hasłem kryją się nie tylko metody działania, lecz również informacje dotyczące lokalizacji poszczególnych budynków, czy nawet wystroju wnętrz. Tylko korzystać!


*Pierwsze wydanie Pitavala krakowskiego ukazało się w roku 1962. Wcześniej, bo w roku 1955 opublikowano Pitaval warszawski, opisujący najciekawsze sprawy kryminalne stolicy z końca XIX i początku XX wieku. Obie książki były wielokrotnie wznawiane.